jueves, 29 de noviembre de 2012

Diario (40) La Sentencia


Esta es la única anotación en mi diario después de que se ha celebrado el juicio: “Es veinticinco de febrero de dos mil tres. Llevo unos días desesperado. La ansiedad me devora por dentro. Estoy a la espera de una decisión que puede transformar mi vida para siempre.
Desde el trece de febrero mi pensamiento gira en torno a una respuesta que no depende de mí. Nada de lo que me rodea parece importarme. Solamente espero la deliberación final de un proceso que desde el veintitrés de marzo de dos mil uno me consume. A mi alrededor no son pocos quienes esperan conmigo.
Mi mente se siente embotada. Quisiera no estar viviendo toda esta situación. Cuando me acuesto, después de horas tratando de conciliar el sueño, espero que al despertar todo haya sido una pesadilla. Pero no es así. Cualquiera de los delirios que se apoderan de mis sueños son mucho más soportables que la realidad que me va marchitando desde hace dos largos años, los años más funestos de mi vida”
Las declaraciones de los testigos durante las vistas del juicio y los informes psicológicos motivan mi esperanza.
Los informes de los forenses del Juzgado (folios 271 y 272 de la causa) y los realizados por los especialistas de parte, (folios 451 a 455, 474 y 495 del rollo de Sala), concluían respecto de mí una personalidad absolutamente normal, sin trastornos psicológicos, psiquiátricos ni de la personalidad de ningún tipo. Estas son sus conclusiones:
           
a)    Informe de los psicólogos forenses
El objeto del mismo fue establecer una ‘valoración de la personalidad’ utilizando la siguiente metodología:
°         Entrevista individual semiestructurada
°         Aplicación del Cuestionario de Personalidad MMPI
Conclusiones que se extraen:
°         No conflictos con la norma social o legal
°         No refiere tendencias homosexuales, ni impulsos sexuales que impliquen niños
°         Se presenta correcto y colaborador, lúcido, orientado, su lenguaje es culto, fluido y coherente. No se observan alteraciones en el curso ni en el contenido de su pensamiento, ni trastornos en la sensopercepción, manteniendo adecuado juicio y razonamiento
°         Los resultados de la aplicación del cuestionario de personalidad MMPI, no ofrecen indicadores de trastorno mental invalidante
°         Su perfil se corresponde a una persona sensible con intereses estéticos, idealista y que reacciona de forma depresiva ante las dificultades

b)    Informes periciales de parte (solicitados por mi defensa):
Perito psicóloga, ‘realiza exploración psicológica a fin de determinar estructura de personalidad y características’ de Edelmiro, con metodología consistente en test http, Desiderativo, Rorschach y de Relaciones Objetales de Phillipson y cuestionario clínico MMPI-2, que es el que tiene mayor número de elementos, escalas y variables; ofrece una información psicométrica y clínica y supera la información que pueda ofrecer cualquier otro cuestionario y además cuenta con sus propias escalas para determinar la validez y fiabilidad de los resultados obtenidos. Se concluye una personalidad caracterizada por ‘dependencia e ingenuidad sin que se detecte Síndromes Clínicos Psicopatológicos’

Perito psiquiatra, realiza exploración con el objeto de ‘la evaluación de la credibilidad del testimonio de Edelmiro’, utilizando como metodología el reconocimiento del denunciado, revisión de la documentación psicológica y revisión de la exploración psicológica realizada.
            De la exploración somática y neurológica se concluye que no presenta patología física; mientras que de la psíquica ‘no se objetivan alteraciones del curso y del pensamiento ni de la sensopercepción. No se objetivan alteraciones en el control de impulsos y presenta buena capacidad de juicio’, con rasgos de ‘meticulosidad, tendencia al orden y perfeccionismo’. ‘Estrategias de afrontamiento de los problemas adecuadas, con una confianza en la bondad del otro’ (folio 455 rollo Sala).
            En las consideraciones diagnósticas y médico-legales, ‘se evalúa si el denunciado presenta sintomatología psiquiátrica o características psíquicas descritas coo-típicas de los abusadores/agresores sexuales’, concluyendo:
1.    El relato de Edelmiro presenta criterios de verosimilitud
2.    Edelmiro presenta un Trastorno Afectivo de tipo depresivo reactivo a los hechos juzgados, sin datos de patología psiquiátrica previa

En la prueba pericial psiquiátrica y psicológica de personalidad se concluye de forma coincidente la absoluta normalidad psíquica y psicológica, sin presentar ningún tipo de trastorno de personalidad ni enfermedad mental, sin referir tendencias homosexuales ni impulsos sexuales que impliquen niños, sin presentar sintomatología psiquiátrica ni características psíquicas típicas de abusadores o agresores sexuales.
El veintiséis de febrero de dos mil tres, la tan esperada Sentencia llega. No doy crédito. Literalmente, dice: “…condenamos ao acusado como autor criminalmente responsable” de: “Primeiro, de nove delictos de abusos sexuais… á pena de un ano de prisión por cada un deles”; “Segundo, de outro delito de abusos sexuais… á pena de catro anos de prisión”; “E terceiro, de dous delictos de abusos sexuais, en grado de tentativa… á pena de un ano de prisión”.

         Es mucho lo llamativo en esta Sentencia que, días después, ha de aclarar aspectos que ni el ministerio fiscal, ni la acusación, ni la defensa, entendían. Sobre los hechos que declara probados…¡perplejidad absoluta! En los fundamentos de Derecho llamarán especialmente la atención el tercero, sexto y octavo:
             

              TERCEIRO.-En resumen, nos comportamentos ilícitos do procesado, aos que estámonos a referir, non se aprecia nin violencia nin intimidación –nin as acusacións as invocan-, nin estamos ante menores de trece anos, de persoas privadas de sentido, nin de persoas con trastorno mental, nin falta o consentimento das víctimas, senón que existe ese consentimento, aínda que viciado, por esa situación de prevalimento, o que non é o mesmo que a falta de consentimento.’ 
             SEXTO.- “tódolos menores… padeceron…nun estado de ansiedade, inseguridade e depresivo…”  pero “non resultan suficientemente acreditados os gastos terapéuticos”
‘OCTAVO.- No atinente á penalidade cabe sinalar: A) Que o Tribunal non atopa especiais razóns para impor as penas mais aló do seu respectivo grado mínimo, ainda que optando nos casos de que a alternativa legal sexa pena de prisión-pena de multa, pola primeira... B) Como os feitos axuizados foron perpetrados nun contexto espacial (…), e nunha coxuntura directamente relacionada coa situación profesor de Relixión e alumnado, que, de non existir, faría máis dificultosa a actividade criminal axuizada, é procedente impor ao procesado a pena de inhabilitación especial para desempeñar a súa profesión de profesor durante o cumprimento da condena.’

            Cuando pensaba que toda esta odisea tocaba a su fin, que la verdad saldría a la luz, la Sentencia condenatoria viene a poner un punto y seguido. A partir de este momento todo se tornará aún más difícil. Dará comienzo una vida que no habría jamás imaginado. Algunos de quienes me habéis leído hasta aquí habéis conocido parte de ella. No sé si atreverme o no a continuar este diario. Son más de mil folios los escritos y muchas agendas con anotaciones. Parafraseando a Blas de Otero puedo también afirmar que “si he perdido la vida, el tiempo, todo lo que me han tirado como un anillo, al agua, si he perdido mi voz en la maleza, me queda la palabra”. Ha quedado reflejada una parte de ella en este Blog. No sé si continuaré haciéndola pública. Doy las gracias a quienes habéis llegado hasta aquí. No busco con ellas justicia, he dejado de creer en ella. Solo pretendo que al dar a conocer la verdad, ésta ayude a reflexionar y a cambiar visiones. Al menos, que nos invite a pensárnoslo dos veces cuando leamos u oigamos una noticia sobre alguien. 

3 comentarios:

  1. Quiero darte las gracias por compartir con nosotros estas duras letras que te han vuelto a hacer recordar y vivir el pasado.
    Todavía eres joven y capaz de reconstruir una vida que todavía puedes aprovechar al servicio del Señor. Él es el Sol que nace cada día y te alumbrará aunque en ocasiones sus caminos no sean nuestros caminos. Para alcanzar cumbres altas es necesario saltar piedras.
    Ánimo. Mucho ánimo.

    ResponderEliminar
  2. Ya sabes que rezo mucho, porque también sufro contigo. Yo quisiera ver un desenlace muy positivo para tu vocación. Nunca he dudado de tu vocación sacerdotal. Me figuro la impotencia de convencer a unos resabiados togados, que no sabían o no quisieron entender que el muro sacramental, que no podías traspasar, era siempre en tu contra. Y a pesar de todo eso...¡nos estás dando una gran lección!. Que Dios te bendiga y la Virgen de la Cela te cubra siempre con su manto. Dios sabe más. Una abrazo. Franja.

    ResponderEliminar
  3. Muchas gracias por el ánimo y la oración. Procuro ir saltando las piedras y trato de descubrir el Sol que sigue brillando.

    Sé, mi muy querido Franja que sufre conmigo. Espero que también se alegre conmigo muchas veces más. Gracias por su oración

    ResponderEliminar